صبح که کودک را از خواب بیدار می کنیم اظهار می کند که دل درد بسیار شدید یا سر درد دارد، و نمی تواند به مدرسه برود صحنه برای بسیاری از والدین آشناست، کودکانی که برای نرفتن به مدرسه خود را بیمار نشان می دهند. امید وار باشید، با راهکار های که ارایه خواهد شد، می توان این رفتار نادرست کودکان را ازبین برد و یا تعدیل کرد.
برای نرفتن به مدرسه به دلیل بیماری قوانین مشخصی داشته باشیم به طور مثال داشتن یک تب سنج برای اینکه کودک متوجه شود که نمی تواند دروغ بگوید.
دیده شده به محض اینکه زمان رفتن به مدرسه سپری شد کودک رفته رفته اعلام بهبودی می کند، در این شرایط باید توجه داشته باشیم، اگر تا الان صحنه گردان تأتر کودک بوده حالت نوبت ماست، به این ترتیب که شرایط را طوری مهیا کنیم که واقعا یک کودک بیمار داریم. مثلا به او بگوییم که حتما باید در رختخواب بماند چون ما نگران سلامتی او هستیم، با دوستان خود بازی نکند زیرا ممکن است آنها هم بیمار شوند، یک سوپ بی مزه که معمولا رژیمی و برای زمانهای بیماری است تهیه کنید و به او بدهید. به طور کلی زمانی که به دلیل دروغ گویی و ابراز بیماری می خواسته در منزل بماند نباید به او خوش بگذرد.اجازه ندهیم با اسباب بازی هایش بازی کند بگوییم « عزیزم من الان کاملا درک می کنم که چقدر ضعیف هستی و نمی توانی زیاد جنب و جوش داشته باشی پس نمی خواهم کودک دلبندم از این که هست بدتر شود.»
اگر لازم بود از پاشویه استفاده کنیم به طورکلی مساله را جدی برگزار کنیم.
گام بعدی کشف علل گریز از مدرسه است ممکن است دانش آموزی بزرگتر او را در مدرسه تهدید می کند، این مساله را با کمی وقت گذاشتن می توان متوجه شد و رفع کرد.
در زمان غیبت هم خانواده و هم مدرسه باید در جریان باشند این موضوع را با معلم کودک در میان بگذاریم یقنی بدانیم معلم مدرسه می تواند کمک بزرگی به ما کند.
سعی کنیم مدرسه رفتن را برای کودک جذاب کنیم. بطور مثال می توانیم از خوراکیهایی، مثل ساندویچ های خانگی که برای دوستانش هم تهیه کرده ایم، او را تقویت کنیم که با علاقه به سوی مدرسه برود. برای صبحانه خوردن وآماده شدن برای رفتن به مدرسه برنامه ریزی کنیم وسعی کنیم به کودک یاری برسانیم که برای انجام وظایف خود به مشکل نخورد. خوردن صبحانه و حاضر شدن دو رکن اصلی هستند و باید قاطع برخورد کرد کودک نباید تصور کند که صبحانه خوردن دل بخواهی است.
در نهایت اگر ترس کودک از مدرسه رفتن بسیار شدید است ( که در روانشناسی به آن فوبی مدرسه می گویند) با یک مشاور روانشناسی مشورت کنید.
منبع: مادرانه، روانشناسی رفتار با کودک- فرشته گودرزی
ثبت ديدگاه