گام اول: دلیل نخوابیدن و نرفتن به تختخواب: معمولا کنجکاوی درکودک است او فکر می کند زمانی که اگر زودتر از والدین می خوابد بسیاری از ماجرا های زندگی از دست می دهد پس آگاهی کودک از اینکه در زمانی که می خوابد قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد به او کمک می کند تا راحت تر بخوابد.
گام دوم: لازم است زمان معینی برای خوب کودک داشته باشید بهترین زمان زمانی است که همگی افراد خانواده در مورد آن به توافق رسیده باشند ، زیرا کودکان در مقابل توافقاتی که جمع به آن رسیده باشد کمتر مقاومتمی کنند.
گام سوم : یادمان باشد هر برنامه ای باید قابلیت انعطاف داشته باشد ، مثلا اگر امشب مادر بزرگ او خانه ماست می توانیم ساعت خواب را کمی تغییر دهیم ولی هر تغییر مستلزم اقتدار است تا کودک با خود این تصور را نکند هر زمان او اراده کند قانون قابل تغییر است.
گام چهارم: برخی از کودکان علاقه دارند شی یا یکی از اسباب بازیهای خود را به رختخواب ببرند ، مانع از انجام این کار نشویم.

گام پنجم: چراغ خواب یکی از وسایلی است که کودک را ترغیب می کند تا در جای خود بخوابد . خواندن داستان ، در آغوش کشیدن و بوسیدن کودکان از جمله کارهایی است که با بزرگ شدن کودک نباید آن ها را از یاد ببریم .

گام ششم : پرهیز از فعالیتهایی که باعث تحریک کودکان می شود بطور مثال « دنباله بازی» و « بالا و پایین پریدن » روی تخت از فعالیتهایی است که قبل از خواب نباید صورت گیرد زیرا باعث می شود دیر تر به خواب برود ، خوابیدن احتیاج به آرامش اولیه دارد.

گام هفتم : به کودک اطمینان دهیم هر زمان در طول شب که ما را صدا کند برای او وقت گذاشته به اتاقش می رویم.

گام هشتم: همراه کودک درب و پنجره … را چک کنیم تا از قفل بودن آن اطمینان حاصل کند.

منبع: مادرانه، روانشناسی رفتار با کودک- فرشته گودرزی