لجبازی چیست؟ پافشاری روی نظرات و عقاید خود و مخالفت با نظرات و عقیده های دیگران.
کودکان معمولا لجابزی خود را اینگونه بروز می دهند: فریاد زدن، شکستن وسایل، پرت کردن اسباب بازی، ناسزا گفتن، گریه کردن، غذا نخوردن و. . .
برای اینکه بتوانیم برخورد مناسبی با این مشکلات داشته باشیم:
گام اول: با راهنمایی کردن بدون تذکردادن و آموزش روشهای صحیح تصمیم گیری، کودکان خود را مستقل و مسئولیت پذیر بار بیاوریم.
کودکان نیاز دارند در بعضی از موارد به تنهایی تصمیم بگیرند.
گام دوم: ما والدین ناخواسته کودکان را در بعضی از امور زندگی دچار تنش و شتاب زدگی می کنیم و از او می خواهیم عجله کند. این رفتار سبب می شود لج بازی کودکان تشدید گردد. بطور مثال: وقتی می خواهیم او را حمام ببریم فقط مدام می گوییم «زود باشد می خواهیم برویم حمام »« بدو الان دیر میشه »، در صورتی که ما باید از همان طفولیت حمام رفتن را برای کودکان خوشایند کنیم تا بتواند با دوش گرفتن آرامش بیشتری کسب کند. می توانیم هر بار که او را حمام می کنیم بازی جدیدی را ابداع کنیم مثلا با کفهای سرش بازی کند و یا اینکه اسباب بازی مورد علاقه ای همراهش به حمام ببرد، آب بازی کند، شعر بخواند و. . .
در مورد رفتن به مهمانی ها معمولا بدون اطلاع دادن که چه ساعتی قرار است برویم به او می گوییم « حاضر شو می خواهیم خانه ی عمو برویم» در صورتیکه باید توجه داشته باشیم همانطور که بزرگسالان احتیاج به تنظیم وقت و اطلاع از زمان مقرر دارند کودک نیز به این اطلاعات نیازمند است.
در مورد غذا خوردن مدام به کودک تذکر می دهیم « زود باش»، « عجله کن»،« سریع تر »، ولی کافیست یکبار امتحان کرده و از خودمان صبر و حوصله به خرج دهیم آنگاه خواهیم دید بسیاری از لجبازی های کودک کاسته می شود.

گام سوم: از سیستم نادیده گرفتن و پاداش دهی استفاده کنید اگر به دلیل اینکه حوصله ی گریه کودک را نداریم به او رشوه دهیم تا گریه نکند در نتیجه لجباز کردن را در او تقویت کرده ایم. باید توجه داشته باشیم که نادیده گرفتن به موقع و تشویق کردن به جا باعث رشد کودک و در مسیر درست می گردد.

منبع: مادرانه، روانشناسی رفتار با کودک- فرشته گودرزی