گام اول: آگاهی به این موضوع که بازی های کامپیوتری جذابیت زیادی برای کودک دارند مثلا موفقیت در گذراندان یک مرحله و رفتن به مرحله ی بعد و. . .
با این تفاسیر باید کودکمان را در مرحله ی اول درک کنیم برای این منظور بهتر است خودمان نیز از طرز بازی کردن و کار کردن با کامپیوتری آگاهی داشته باشیم این موضوع باعث می شود که کودک پیش خود فکر کند «وقتی مادرم از این بازی لذت می برد ولی با این حال می تواند از آن دل بکند پس من هم میتوانم.» ولی اگر مدام بگوییم «خاموش کن و به درست برس» او پیش خود فکر می کند «آخه مادر شما نمی دونی چه حالی داره وقتی می بری»
گام دوم: کنترل و نظارت بر خرید CD های بازی، خرید CD های بازی با مشارکت کودک و متناسب با سن او صورت گیرد.
گام سوم: زمان معینی را با مشورت کودک به بازی کامپیوتری اختصاص دهیم.

زمان معین
افزایش زمان بازی می تواند پاداش انجام کار مناسب و مطلوب کودک باشد.

گام سوم: یکی از روش های درمانی روش غرقه سازی است یعنی انجام یک کار بیشتر از حد معمول آن. برای این منظور می توان یک روز در ماه را روز« هر چقدر دلت می خواد بازی کن» نام گذاری کنیم و اجازه دهیم کودک تا آنجا که دلش می خواهد بازی کند حتی اجازه دهیم غذایش را جلوی کامپیوتر بخورد، این عمل باعث میشود که کودک درک کند که ما مخالف سرسخت کامپیوتر نیستیم بلکه با زیاده روی و انجام ندادن باقی وظایف مشکل داریم.

گام چهارم: قانون بگذاریم. کودک از اینکه ورقه ای را بعنوان قرار دادی که با مشارک او نوشته شده امضاء کند لذت می برد و پایبندی او نیز بیشتر می شود قرار دادی تهیه کرده، زمان توافقی بین کودک و پدر و مادر در آن ذکر شود و برای سرباز زدن از مقررات محرومیت تعیین کنید مثل: قفل گذاشتن بر کامپیوتر.

منبع: مادرانه، روانشناسی رفتار با کودک- فرشته گودرزی